De feestdagen zijn een groot, leuk familiefeest, tenminste dat is wat ik van vrienden hoor. Voor mij voelt het meer als een grote roadtrip die ik verplicht langs iedereen moet maken. Hierdoor is de gezelligheid en het familiegevoel er voor mij wel een beetje af.

Mijn ouders zijn 4 jaar geleden uit elkaar gegaan. Mijn opa’s en oma’s zijn ook allemaal gescheiden. De feestdagen zijn bij ons dan ook een flink gedoe om te regelen. De ene oma wil het op kerstavond vieren, bij de ander gaan we de volgende dag weer langs en dan heb ik ook nog een vriend bij wie we kerst natuurlijk ook moeten vieren.

<h2>Wie plant de feestdagen?</h2> Toen mijn ouders net gescheiden waren, planden zij de kerstdagen. Nu ik wat ouder ben bepaal ik hier zelf ook meer in mee. En als ik iets anders zou willen is dat nu ook goed. ‘Vroeger’ vierden we kerstavond altijd met mijn opa. Na de scheiding wilden mijn ouders deze dag om en om doen, maar ik wilde deze avond met mijn opa blijven vieren. We hebben het hier toen goed over gehad en nu is afgesproken dat kerstavond gewoon vast met mijn opa blijft.
Wat mij altijd helpt is om het van tevoren goed te plannen met mijn ouders. Zo weet iedereen waar die aan toe is en kan ik me er ook een beetje op voorbereiden. En cadeautjes (die ik aan familie geef) van tevoren al te kopen of te maken. Dit bespaart me heel veel stress in de week voor kerst.

<h2>Genieten van kerst</h2>Toch kan ik nog steeds wel genieten van kerst hoor, dat zeker. Ik vind het nog steeds fijn om iedereen te zien, lekker met z’n allen te eten aan een grote versierde tafel en cadeautjes voor familie onder de kerstboom te leggen. Maar als ik dan zou mogen kiezen, als het onmogelijke mogelijk zou zijn, dan zou ik nog steeds graag willen dat we het samen kunnen vieren. Dat gaat ‘m helaas niet worden. Wat mij hierbij helpt is om te denken dat het ook niet heel veel gezelliger zal zijn als iedereen bij elkaar zit. En omdat we in kleinere groepen afspreken, kan ik beter iedereen persoonlijk spreken.
Ik kijk nog steeds altijd een beetje tegen de feestdagen op en het is ook helemaal niet erg als je er niet veel zin in hebt. Maar ik denk wel dat het goed is om dit met je ouder(s) te bespreken, misschien kunnen ze je daarbij helpen en meedenken. Kies vooral voor jezelf! Als jij geen zin hebt om naar een bepaald iemand te gaan of het wordt te druk: geef het aan!

Kijk jij een beetje tegen de feestdagen met gescheiden ouders op? Dat is oké, je hoeft ’t niet alleen te doen. Onze Buddy’s herkennen dat gevoel en kletsen graag met jou! Meld je [hier](/ik-wil-een-buddy) aan om te kletsen met een Buddy van Villa Pinedo!

"De feestdagen voelen als een grote roadtrip"

Toen ik 21 werd mocht ik als verjaardagscadeau van mijn vader een vakantiebestemming over de hele wereld uitkiezen, waar we samen één week naartoe zouden gaan. Tokio, Sydney, New York, het kwam allemaal voorbij. Maar er was één plek die ik maar niet uit mijn hoofd kon krijgen: Zuid-Afrika! Dus, zo gezegd, zo gedaan. Na mijn verjaardag in oktober zaten papa en ik in november op Schiphol bij de gate op het vliegtuig naar Kaapstad te wachten.

Het was lang geleden dat we een hele week met z’n tweeën zouden doorbrengen. Na de scheiding ging ik de meeste zomers met mijn moeder en haar familie naar Griekenland. Later kwamen er ook <a href="/verhalen/belangrijke-momenten/scheidvakanties-het-verhaal-van-sophie">nieuwe partners en halfbroertjes</a> bij, dus de laatste keer dat we één-op-één zoveel tijd zouden doorbrengen, was lang geleden. Ik had er ongelofelijk veel zin in en tegelijkertijd vond ik het daarom ook heel spannend. Hebben we wel een fijne dynamiek samen? Willen we dezelfde dingen doen? En… waar gaan we het eigenlijk de hele tijd over hebben?!

Het werd een geweldige week. Niet alleen door de indrukwekkende Zuid-Afrikaanse natuur en cultuur, maar juist ook omdat de onzekerheden die ik van tevoren had, als sneeuw voor de zon verdwenen. We wilden precies dezelfde activiteiten ondernemen, we lachten om dezelfde grappen en irriteerden ons aan dezelfde kleine dingetjes (sloom lopende mensen of een navigatiesysteem wat niet gelijk meewerkt). We kregen allebei tranen in onze ogen bij een kerkdienst met een gospelkoor op de zondagochtend en we luisterden het allerliefst naar een Amy Winehouse, de Bee Gees of een CD met gospelmuziek die we in Kaapstad hadden gekocht. Terwijl we over de lange wegen door Zuid-Afrika reden, kletsten we wat af of genoten we samen in stilte. We lijken eigenlijk meer op elkaar dan ik me daarvoor ooit had beseft.

De afstand die na de scheiding was ontstaan door het feit dat ik letterlijk minder tijd met hem door had gebracht verdween. Door deze reis kon ik letterlijk de 50% van waaruit ik besta weer beter zien, mijn vader. Met al zijn <a href="/verhalen/mijn-ouders/belangrijke-momenten/ouders-net-als-ieder-ander-package-deal">leuke en minder leuke kanten</a> en waar ik op lijk. Dit inzicht bracht me niet alleen een stukje dichter bij hem, maar ook weer een stukje dichter bij mezelf. Op de terugweg zat ik op de middelste stoel van de rij in het vliegtuig. Het was een lange nachtvlucht en naar een paar films kon ik mijn ogen niet meer open houden. Papa was al in slaap gedommeld en voorzichtig, zonder dat hij het merkte, liet ik mijn hoofd op mijn vaders schouder zakken. En zo zaten we daar dan, vader en dochter, ver weg van huis maar dichter bij elkaar dan ooit. Het was een reis om nooit meer te vergeten.

Mijn 21-reis om nooit meer te vergeten

<b>“The secret of change is to focus all of your energy, not on fighting the old, but on building the new.” – Socrates</b>

Deze uitspraak van Socrates zette mij jaren geleden aan het denken. Lange tijd vond ik het mega lastig dat er zoveel spanning was als mijn ouders samen kwamen voor een belangrijk moment, zoals op mijn verjaardag, diploma-uitreiking of dansvoorstelling. Ze waren er allebei, dat wel, soms beiden aan de andere kant van de ruimte, maar ik voelde de spanning onderling altijd. Ik was helemaal niet bezig met ‘mijn moment’ of met mezelf.

Ergens diep van binnen baalde ik dat het niet meer was zoals vroeger, en verlangde ik naar een moment waarop het ‘eindelijk weer normaal’ zou zijn. Daardoor vergat ik te genieten van het nu. Van dat moment, bij mijn diploma-uitreiking, of tijdens een etentje op mijn verjaardag. Mijn aandacht en energie was ergens anders. Socrates stelt dat je jouw energie mag besteden aan het bouwen van ‘het nieuwe’, in plaats van (tevergeefs) blijven vechten tegen het verleden. Ik begreep die uitspraak pas écht toen ik begon te beseffen dat de scheiding van mijn ouders bij ‘mijn lot’ hoort.

> Je lot omvat alle omstandigheden die je hebben gemaakt tot de persoon die je vandaag de dag bent. Al je voorspoed, tegenspoed, je kwaliteiten, talenten maar ook je valkuilen, de pech in je leven, waar je wieg heeft gestaan en wie je ouders zijn. De scheiding van je ouders hoort daarbij. Hóé ze gescheiden zijn hoort daarbij. En hoe ze daarna met elkaar omgaan ook.

De realiteit is altijd het meest helend. Mijn realiteit was dat mijn ouders niet heel comfortabel door één deur gingen. Ik heb dat op een gegeven moment kunnen ‘aannemen’ voor wat het was, door te stoppen met hopen, redden of ertegen te vechten. Ik wilde een soort rust vinden. Samen met mijn zusje bedacht ik regelmatig een plannetje hoe we het best met de situatie van onze ouders op dat moment om konden gaan. Ik begon te zien dat mijn ouders er wél waren, en ook al was het met spanning, ze waren daar voor mij. Ik begon ook te zien dat er nog te veel pijn zat om een gezellig ontspannen gesprek te voeren onderling. En dat dat niet van mij is, maar van hen.

Onze ouders zijn, net als ieder ander, een ‘package deal’. Hierin zit al het mooie, al het minder mooie en alles waar je naar verlangt maar wat ze je niet kunnen geven. Bijvoorbeeld dat ze jou, los van elkaar, steunen en aanmoedigen, én dat ze ruzie maken met elkaar, én dat ze er daardoor niet samen voor jou kunnen zijn, terwijl je dat wel zo graag had gewild. Die package deal is de realiteit. Verlangen naar meer is vaak de hoop van een kind. Als volwassen kind van je ouders mag je jouw weg gaan vinden in het aannemen van de package deal van je ouders. Uiteraard mag je altijd grenzen stellen richting je ouders. Maar laat bij hen wat van hen is en kijk aan wat van jou is.

Wil je hier een stap in zetten? Kijk dan eens of het je lukt om innerlijk het volgende tegen je ouders te zeggen: “Lieve papa en mama, dankjewel voor het vele goede dat jullie me hebben gegeven. Dat koester ik. En wat ik tekort kom, daar ga ik zelf mijn weg in vinden. Ik laat mijn aanspraak op meer los.” Als je deze zinnen daadwerkelijk kunt doorvoelen, geeft het rust. De vrijgekomen energie kun je vervolgens gebruiken voor iets goeds. Denk je eens in wat voor moois je dan tot stand kunt brengen…

<i>Demi Keppel is werkzaam bij Stichting Villa Pinedo als trainer en coach en werkt als familieopsteller en systemisch coach bij ‘De fontein’, de praktijk van Els van Steijn. Haar ouders gingen scheiden toen ze net 9 jaar was. Vanuit deze verschillende vakgebieden schrijft zij een maandelijkse column voor jongvolwassenen bij Villa Pinedo.</i>

Ouders zijn, net als ieder ander, een ‘package deal

Iedereen maakt mijlpalen mee, die mooi zijn om te delen. Misschien heb je onlangs wel te horen gekregen dat je geslaagd bent voor je opleiding, of stap je bijvoorbeeld het huwelijksbootje in! Deze momenten zou je misschien graag willen delen met je ouders. Het liefst met beide ouders, samen. Maar hoe vier je je mijlpalen, als dat niet met je ouders samen kan? Gelukkig zijn er altijd andere mogelijkheden. Misschien helpen deze tips voor alternatieven jou ook.

<h2>Wie is familie?</h2> Moeten mijlpalen wel per se met ‘familie’ gedeeld worden? Naast je familie met wie je een bloedband deelt, heb je misschien ook wel een ‘chosen family’. Een ‘chosen family’, jouw zelfgekozen familie, kan bestaan uit vrienden die misschien wel net zo dicht of nog dichter bij jou staan, dan je familie met wie jij een bloedband deelt. Deze zelfgekozen familie kan jou net zo geliefd laten voelen, net zo supportive zijn en net zo feestelijk met jou je mijlpalen vieren. Bij de uitreiking van mijn Master-diploma nodigde ik niet mijn ouders uit, maar een aantal vriendinnen. Met mijn vader had ik op dat moment geen contact en mijn moeder was niet in Nederland. Mijn vriendinnen hebben op een grappende manier de ‘rol van mijn ouders’ op zich genomen en we hebben er een geweldig feestje van gemaakt. Ik voelde me blij, trots en geliefd!

<h2>2 keer feest!</h2> Als je toch graag een mijlpaal met je ouders wil vieren, waarom dan niet twee keer feest? Vier het behalen van je diploma of je housewarming bijvoorbeeld op verschillende dagen, of maak er een programma van waarbij je gezellig met je ene ouder een hapje gaat eten en ’s avonds nog eens proost op je mijlpaal met je andere ouder. Vul het vooral in op een manier die voor jou prettig voelt. Neem je tijd en probeer goed aan te voelen wat jouw behoeften zijn en wat je daarin nodig hebt.

Mijn broers en ik vierden iedere verjaardag twee keer. Eén keer bij papa, één keer bij mama. Dit werkte goed voor ons: hierdoor zaten wij niet in spanning over het ‘samen in één ruimte zijn’ van papa en mama op onze verjaardagen. Nu we wat ouder zijn, beslissen we zelf hoe wij onze verjaardagen vieren. Voor mijn broers werkt het inmiddels prima om hun verjaardag in één keer te vieren, waarbij papa en mama soms tegelijk aanwezig zijn, en soms (toevalligerwijs of niet) elkaar mislopen. Op een verjaardag gaat het tenslotte om de jarige en staan de ouders even op de tweede plaats! ?

<h2>Leg het vast!</h2>In sommige gevallen kun je je mijlpaal niet zo goed in twee keer vieren. Je bruiloft of een ander ‘once in a lifetime’ moment kun je nu eenmaal niet zo gemakkelijk herhalen. Maar hoewel je het moment zelf niet kunt herhalen, kun je er misschien wel met je beide ouders op terugkijken. Leg de mooie momenten die je graag met hen zou willen delen vast, zodat je deze op een later moment met je beide ouders (apart) alsnog kunt delen. Je zelfgekozen familie, je vrienden of andere aanwezigen zullen vast met alle liefde de fotograaf van de dag voor je zijn! Misschien vind je het leuk om er een vlogje van te maken, zodat je er een persoonlijke boodschap voor je ouder(s) in kunt verwerken. Maak er een speciaal moment van om deze beelden samen met je ouder(s) terug te kijken en zo jouw bijzondere moment(en) met hen te delen. 

Toen ik alleen op reis was, vond ik het een confronterende gedachte dat mijn ouders niets wisten van wat ik op reis allemaal zag, deed en tegenkwam. De mooie (én minder mooie!) momenten die ik graag met mijn ouders zou willen delen, heb ik vastgelegd en in een digitaal albumpje geplaatst. Deze foto’s en filmpjes heb ik samen met mijn moeder en mijn oma bij mijn oma thuis uitgebreid bekeken, waardoor ik samen met hen nog eens kon nagenieten van mijn reis, en hen hierin kon meenemen. Mijn mooie ervaringen kon ik op deze manier met hen delen. Dit kun je natuurlijk ook met beide ouders doen, als je dat wil!

Wat zijn de mijlpalen die jij graag met je ouders had willen delen, of die nog in je toekomst liggen? En wat vind jij lastig aan deze situaties? Hopelijk kunnen deze alternatieven je inspiratie geven om jouw mijlpalen en bijzondere momenten te vieren op een manier die bij jou en jouw behoeften past. En onthoud: je staat er niet alleen voor!

"De feestdagen voelen als een grote roadtrip"

DOOR : ANOUK | FOTO: PERSOONLIJK

Wie plant de feestdagen?

Genieten van kerst

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

Contact

Socials