Ruzie is gezond en niets om bang voor te zijn

Als je mij kent, weet je: ik ben nooit boos. En dat klopt. Maar er zit ook iets anders achter. Ik ga ruzie namelijk graag uit de weg. Ik voel me veilig als ik conflict vermijd, of er tenminste niet aan bijdraag. Tijdens de scheiding was dat de makkelijkste weg voor mij. Als ik me aanpas en buiten schot blijf, dan kan ik de vrede bewaren. Hoe gek anderen het maakten, ik zou geen probleem zijn. Eind goed, al goed. Of niet?

Prima, of toch niet?

Ik had natuurlijk goede redenen om geen ruzie te maken. Ik was al moe, het zou alleen maar meer energie kosten. Mijn moeder had het moeilijk genoeg. Mijn vader zou toch wel gelijk hebben. Ook zag ik mijn broertje thuis worstelen en ik wilde hem helpen door een stukje rust en stabiliteit te geven. Zo kon ik de situatie onder controle houden. En toch was de kous daarmee niet af.

Want ik kan wel zeggen dat ik niet van ruzie houd, maar dat betekent niet dat ik altijd alles prima vond. Ook al zei ik van wel. Iemand vroeg mij waarom ik nooit boos werd en dat zette me aan het denken. Hoewel ik situaties goedpraatte om ruzie te vermijden, zat mijn gevoel niet helemaal lekker. Er was altijd spanning, een knoop in mijn buik, een zware vermoeidheid, een op-m’n-tenen-lopen of een onverklaarbare huilbui. Dit waren tekenen dat ik niet mijn gevoel volgde. Ik probeerde anderen én mezelf voor de gek te houden, door te zeggen dat ik het allemaal oké vond.

Dat ik niet oké was, wilde ik niet inzien. Liever vertelde ik mezelf smoesjes dan toe te geven aan mijn eigen gevoel. Want als ik goed naar mezelf luister, hoor ik wat er met mij gebeurt. Mijn verdriet, dat ik me gekwetst voel, dat ik me niet uit durf(de) te spreken. Ik kon dat niet bij mezelf zien, omdat ik bang was dat dat betekende dat ik dan ruzie moest maken. Immers, kan ik inzien dat iemand me pijn doet zonder diegene ermee te confronteren? Nu heb ik geleerd dat dat wel kan. En dat medeleven voor mijn familie naast de pijn van mezelf kan bestaan.

Ruzie hoort erbij!

Ruzie is iets gezonds en niets om bang voor  te zijn. Het kan juist een fijne manier zijn om je hart te luchten! Toch is mijn persoonlijkheid niet zo zeer ruzie gericht. Dat is oké. Als je je eigen gevoel maar niet verwaarloost. Eerlijk zijn over je gevoel tegenover jezelf is stap 1. Het eerlijk zijn tegen anderen volgt namelijk daaruit. Wanneer je niet eerlijk bent tegenover jezelf, proberen je brein en je lichaam dat op andere manieren aan je te laten weten. Dat kan vervelend zijn, omdat je dan buikpijn hebt of steeds moet huilen, zonder te weten waarom. Je gevoel is eigenlijk ruzie aan het maken met jezelf, omdat je het probeert te negeren. Maar hoe kom je daar achter? Dit is een oefening die ik zelf gebruik:

1. Sluit je even af van je omgeving en richt je aandacht op jezelf. Misschien op je kamer met de deur dicht, op een bankje in een park of met een koptelefoon op in de tuin.

2. Ga comfortabel zitten of liggen. Kom tot jezelf. Haal diep adem. Je kunt je ogen sluiten als je dat fijn vindt.

3. Denk aan een situatie waarbij dingen niet zijn gegaan zoals je graag had gewild. Wie was daarbij betrokken? Heb je je aangepast? Zo ja, aan wie en op welke manier?

4. Sta er even bij stil: hoe voel jij je wanneer je daaraan denkt? Waar in je lichaam komt dat gevoel vandaan? En hoe ga je om met situaties waarbij je je gevoel probeert te negeren? 

5. Geef jezelf de ruimte om alle gevoelens die opkomen te voelen. Er bestaat geen fout antwoord, foute gedachte of fout gevoel. 

6. Wanneer je er klaar voor bent, sta op en beweeg. Je kunt je ledematen even wakker schudden of een stukje lopen. Wees trots op jezelf! Het is niet altijd even makkelijk om eerlijk tegenover jezelf te zijn en (pijnlijke) dingen te voelen. Doe iets leuks of zoek afleiding als je daar behoefte aan hebt.

Een goede vervolgoefening is om op te schrijven of met iemand te praten over hoe je je voelt. Dat kan erg opluchten! Wanneer je je gevoel volgt, kan de spanning in je hoofd en lichaam een stukje afnemen. Dan hoef je geen ruzie met jezelf te maken, omdat je naar je gevoel luistert. Wat zegt jouw gevoel tegen jou? Laat het achter in de reacties.