Hoe de omgangsregeling veranderde naarmate ik ouder werd

‘Change is the only constant in the world.’ Een zin die eens voorbijkwam in een serie en mij nooit meer heeft losgelaten. Verandering is overal en zeker een scheiding zorgt voor veel verandering. Ik vind verandering echt verschrikkelijk, maar verandering kan ook mooi of fijn zijn. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vier jaar oud was en vanaf dat moment was er dus ook een omgangsregeling nodig. Een verdeling, wanneer ik bij papa of mama zou zijn. 

De verhuizing

In het begin was dit vrij eenvoudig, want ze woonden allebei in hetzelfde dorp. Dus waren wij op donderdagavond en op zondag bij mijn vader. De rest van de tijd bij mijn moeder. Een vrij eenvoudige regeling die op dat moment perfect was voor mij en mijn jonge zusje, maar na een paar jaar volgde de eerste verandering. Mijn moeder kreeg een nieuwe partner en wij ging verhuizen naar een nieuwe plek, zo’n 60 kilometer verderop. Om de reistijd voor ons te verkorten en mijn vader meer te kunnen zien, veranderde de omgangsregeling. We kregen ‘korte’ weekenden (zaterdagavond tot zondagavond) en ‘lange’  weekenden (vrijdagavond tot zondagavond), steeds om en om.

Ik wil verandering

Het was de omgangsregeling die standhield gedurende de rest van mijn basisschool- en middelbare schooltijd. En hoewel ik verandering haat, wenste ik op dat moment vaak om verandering. De omgangsregeling stond vast en wijzigingen daarin waren lastig. Toen de regeling net werd ingesteld, was dit totaal niet erg, maar hoe ouder ik werd, hoe meer er kwam in de weekenden. Ik kreeg nieuwe vriendinnen en wilde zonder gedoe naar hun feestjes kunnen. Ook werd ik actief bij de reddingsbrigade en wilde ik graag meehelpen op evenementen in de weekenden. Overal liep ik vast omdat het niet kon, want ik was in het weekend bij mijn vader en dus niet op de plek van de evenementen of feestjes.

Ik weet nog dat iemand op een gegeven moment, toen ik een jaar of 15 was, tegen mij zei: "Ga dan gewoon eens een keer niet naar je vader." Maar dat durfde ik niet. Het voelde dan alsof ik hem en zijn omgeving afwees, of liet blijken dat ik liever bij mijn moeder was. Terwijl ik eigenlijk alleen maar bij mijn vrienden wilde zijn, net als ieder ander. Ik had gehoopt dat daar meer ruimte voor flexibiliteit was geweest, dat ik dan zelf iets later met het OV kon komen of dat er niet krampachtig aan de omgangsregeling werd vastgehouden.

 Studeren en eindelijk verandering

Gelukkig veranderde alles toen ik ging studeren. Ik werd volwassen en ging studeren in Leiden, tussen mijn beide ouders in. Toen kreeg ik ineens de vrijheid om zelf te bepalen wanneer ik naar welke ouder ging. Deze periode gaf mij veel rust én het gaf mij de mogelijkheid om mijn eigen keuzes te maken, op basis van wat ik wilde en ongeacht wat de omgangsregeling had moeten zijn. Ik vond het zo fijn om dit vertrouwen te krijgen.

En nu, weer 6 jaar later, woon ik niet meer thuis. Er is geen omgangsregeling meer, maar ik ga gewoon op bezoek bij allebei mijn ouders en zij bij mij. Als ik iets heb ervaren gedurende de 18 jaar aan omgangsregeling tot ik uit huis ging, is het dat bij elke leeftijdsfase een andere aanpak past. En misschien is dit makkelijker als je ouders dichter bij elkaar wonen. Neem de kinderen mee in het gesprek en bekijk ieder jaar of het nog werkt zoals bedacht is. Want wensen en behoeften veranderen en kunnen ook tussen broers & zussen verschillen. En uiteindelijk wil ieder kind gewoon kind kunnen zijn en lekker met zijn vrienden kunnen spelen.