Zelfliefde & gescheiden ouders: een eeuwigdurende ontwikkeling

Van mezelf houden helpt mij in veel dingen: het helpt mij in het bepalen van mijn grenzen, het stellen van mijn doelen en het inrichten van mijn leven. Voor mij is zelfliefde niet altijd een vanzelfsprekend iets geweest (en dat is het nog steeds niet). Sterker nog, het voelde een tijd lang als een onmogelijk doel. 

Hoe een verhuizing en strijd tussen ouders mijn zelfbeeld beïnvloedde

Eerst gaan we een stukje terug in de tijd. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vier jaar oud was en een paar jaar later zijn wij met mijn moeder 60 kilometer verderop verhuisd. Deze verhuizing is van enorme impact geweest op mijn leven, op zevenjarige leeftijd veranderde ik van basisschool, zwemvereniging, turnvereniging en omgeving. Mijn dagelijks leven veranderde en ik kwam terecht in een omgeving die niet goed bij mij paste. Ik was niet op mijn plek, had eigenlijk geen vrienden en begon daardoor meer aan mijzelf te twijfelen.

Ondertussen ging het niet goed tussen mijn ouders. Er werd thuis veel negatief gepraat over de andere ouder. Hoewel ik dat als kind niet echt besefte, heeft dat ook zijn sporen achtergelaten. Het herhaaldelijk horen wat er niet goed was aan mijn moeder of vader, liet mij eigenlijk geloven dat er iets mis was met mij. En in combinatie met het niet op mijn plek voelen op school, brak mijn zelfliefde af. Ik twijfelde op een gegeven moment niet eens meer, ik wist het zeker. Ik was niet goed genoeg. Daardoor deed ik vooral alles wat anderen van mij vroegen, want ik wilde niemand tot last zijn. Ik wilde altijd helpen en lief gevonden worden.

De eerste stappen naar zelfliefde: ‘Nee’ leren zeggen en mijn eigen pad vinden

En daar liep ik in vast, maar gelukkig verbeterde de sfeer thuis. Het werd gemoedelijker en er werd minder negatief over de andere ouder gesproken. In die tijd begon ik ook met therapie (of hoe het toen ook werd genoemd). Misschien klinkt het gek, maar daar leerde ik hoe belangrijk het is om ‘nee’ te zeggen. Ik herinner me nog goed dat ik de eerste paar keer moest huilen wanneer ik ‘nee’ zei. Ik vond het helemaal niet fijn, bijvoorbeeld als mijn moeder vroeg of ik mee boodschappen wilde doen en ik weigerde. Achteraf besefte ik me dat dit de eerste, belangrijke stappen waren richting meer zelfliefde.

In de jaren daarna zette ik steeds meer stappen vooruit. Ik ging meer zwemmen en lezen, mijn grootste hobby’s. Later koos ik een middelbare school die echt goed bij mij paste, waar ik aansluiting vond bij nieuwe vriendinnen. Ook ging ik af en toe weer in therapie, soms voor langere tijd en soms kort. Elke keer bracht het mij een stukje verder, een stapje dichterbij zelfliefde. Toch realiseer ik me steeds meer dat zelfliefde geen eindpunt is. Het is iets waar ik iedere dag bewust mee bezig ben en bewust voor kies.

Wat kan jij doen?

Eigenlijk is het allerbelangrijkste: jij bent altijd goed genoeg en als je ergens niet gewaardeerd wordt, dan ben je gewoon niet op de juiste plek. Het klinkt moeilijk, en het is niet altijd simpel, maar het brengt je veel. En als je geen idee hebt waar te beginnen, lees dan eens deze tips en kijk wat bij jou past. Want uiteindelijk is zelfliefde voor jezelf kiezen en voor jezelf zorgen.