Hey lieve Darcy,

Allereerst wat goed dat je een vraag stelt op het forum! Ik vind het super knap dat je je verhaal zo durft te delen. Ik vind je verhaal erg herkenbaar. Toen ik ongeveer 10 jaar oud was gingen mijn ouders het ook ‘opnieuw proberen’. Ze waren daarvoor ook al een jaartje gescheiden, maar wilden toen weer samen wonen. Ik vond dat erg lastig, net als jij, omdat ik me niet gehoord voelde, en stiekem vond ik het een stuk rustiger toen ze uit elkaar waren, omdat ik daar net aan gewend was. Het is belangrijk echt aan te geven waar jij behoefte aan hebt! Uiteindelijk is het de bedoeling dat jij geen last hebt van de keuzes van je ouders. Ik snap ook volledig dat je je alleen voelt en dat je verdrietig bent, dat ben ik heel lang ook geweest, maar weet dat alles goed komt! wat mij heel erg heeft geholpen, is met andere vrienden erover te praten en heel veel afleiding te zoeken in dingen die ik leuk vind, zodat ik lekker vrolijk bleef. Als je nog een vraag hebt, stel die vooral! Heel veel succes en liefs, Fien

Hey lieve Darcy,

Wat een vervelende situatie zeg.. :( Als ik je verhaal lees, kan ik me inbeelden dat het een hele lastige situatie is. Er veranderde een hoop voor jou, omdat je ouders gingen scheiden en nu is het soort van teruggedraaid, maar is het alsnog heel anders dan vroeger. Als er dan niet met je over wordt gesproken, lijkt me dat extra lastig.

Ik heb thuis niet hetzelfde meegemaakt (al zijn mijn ouders wel gescheiden), maar ongeveer hetzelfde is bij een vriendin van mij gebeurd. Ze vertelde aan mij dat ze de verandering heel erg lastig vindt en ze voelde zich eigenlijk niet serieus genomen door haar ouders. Is dat iets wat je herkent?

Je schrijft dat je denkt dat je depressief bent. Hoe voelt dat voor jou? Ik heb me wel eens depressief gevoeld en dan voelde alles heel erg donker en zwaar. Alsof er een grijs deken over me heen was gevallen. Wat mij toen echt hielp, was er met andere mensen over praten. Het nam het gevoel niet weg, maar het gaf me wel een beetje opluchting. Alsof ik er niet meer helemaal alleen voor stond. Ik ben ook naar de huisarts gegaan, omdat ik me niet langer zo wilde voelen. Toen heb ik een doorverwijzing naar een psycholoog gekregen en die helpt mij nu. Ik merk dat ik me veel beter voel dan toen. Er over gaan praten kan best lastig zijn, maar ik denk dat je al een hele mooie stap hebt gezet door hier een bericht te plaatsen. Dat is al heel dapper!

Lieve Darcy, ik hoop dat je hierdoor voelt dat je niet alleen bent en het ook niet alleen hoeft te doen. ❤️ Je kunt altijd hierop reageren of een nieuwe vraag stellen. Wij zijn er voor je.

Liefs, Romy

Hey lieve darcy! Wat dapper dat jij je vraag hier op het forum stelt!? Wat ik zou doen is er met je vader of moeder over praten! Dat voelde voor mij altijd fijn!

Liefs Doggo