Hallo,

Ik snap dat het lastig voor je is om om te gaan met het geruzie van je ouders, ik heb zelf namelijk ook in zo'n situatie gezeten waar mijn ouders voor een aantal jaren lang bijna elke dag wel aan het ruziën waren. Het duurde dus ook heel lang voordat de knoop eindelijk doorgehakt werd; ze zouden na al die tijd en moeite om de relatie tot stand te houden tóch gaan scheiden.

Uit ervaring weet ik dat het een grote last is om aan te moeten zien dat je ouders elke dag een stukje verder uit elkaar gedreven worden, naar het punt waar ze dan toch eindelijk gaan scheiden. Het is als kind absoluut niet goed om deze last te dragen en ik vind dat je ouders dit moeten weten. Ik denk daarom ook dat het goed is om met je ouders te gaan praten en om ze te zeggen dat ze, uit het belang van hun kinderen, een keuze moeten maken: wel of niet scheiden. Als je geen face-to-face gesprek durft te voeren, is het misschien een goed idee om hulp in te roepen van je familie, je opa of oma misschien. Zij zullen vast wel lucht gekregen hebben van de situatie bij jullie thuis en zullen ook vinden dat je ouders een keuze moeten maken wat betreft de scheiding. Anders is het schrijven van een briefje ook een goede optie; je hebt alle tijd van de wereld om zorgvuldig na te denken over wat je in je brief gaat zetten en kunt veel eerlijker en directer zijn dan in een face-to-face gesprek wat je niet kunt overdoen.

Als laatste is het misschien een optie om tijdelijk ergens anders te gaan wonen, ik vond het altijd erg fijn om de gespannen sfeer thuis te ontvluchten en naar mijn opa en oma te gaan; het was daar altijd erg gezellig en ze hadden ook goede adviezen over wat ik kon doen aan de situatie thuis.

Ik hoop dat je iets zult hebben aan mijn verhaal. Heel veel succes en liefs,

Ruben.

Lieve Anoniem,

Wat super vervelend dat je in deze situatie zit. Ik snap heel goed dat je je verdrietig voelt. Ik heb zelf ook een aantal jaren in zo'n soort situatie gezeten. Mijn ouders bleven maar bij elkaar terwijl er constant spanning was en ze elkaar doodzwegen. Ze praatten ook steeds negatief over elkaar tegen ons. Uiteindelijk werd de spanning mij teveel en hebben we ook gesprekken gehad waarbij die therapeut mijn ouders duidelijk maakte dat ze beter uit elkaar moesten gaan. Misschien kun jij een gesprek plannen met jouw ouders waarin je hun heel duidelijk uitlegd hoeveel last jij van de nare situatie hebt en dat dit inmiddels al een negatieve invloed heeft op je schoolprestaties. Je kunt ze best vertellen dat t voor jou veel rust op zou leveren als ze uit elkaar zouden gaan. Ook dat is niet makkelijk want als ze uit elkaar gaan is het natuurlijk ook heel verdrietig, maar sommige situaties zijn niet houdbaar om lang in te leven.

Ik hoop dat je hiermee verder kan, Liefde Pascalle

Hey anoniem, wat een rot situatie waar je in zit. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit voor jou onzekerheid, frustratie en verdriet oplevert. Ikzelf herken jouw verhaal wel een beetje. Mijn ouders maakten vaak ruzie als zij dachten dat wij lagen te slapen. Desondanks zaten we vaak onderaan de trap te luisteren. 2x hebben onze ouders ons gezegd te gaan scheiden en dat ging toen niet door. De derde keer dat ze deze mededeling gaven zei en vroeg ik ook: dat zeiden jullie vorige keer ook, gaat het nu wel gebeuren dan? Ik dacht namelijk eerst dat ze toch niet serieus waren aangezien ze de eerste twee keer ook niet gingen scheiden.

Ik zou mij voor kunnen stellen dat het lastig is om met (een van) je ouders te praten, maar ik denk wel dat dat de beste optie is. Eerlijk vertellen dat je je niet goed voelt in deze situatie en duidelijkheid wilt. Het antwoord wat je krijgt is misschien niet fijn, maar creëert voor jou misschien wel rust in de zin van een zekerheid en geruzie. Als je het echt heel lastig vind zou je misschien met die persoon op school een soort plan maken of samen met je ouders en deze persoon een gesprek aan gaan? Weglopen van huis geeft eigenlijk aan dat je letterlijk aan het vluchten bent en ook al snap ik dat je dit gevoel hebt is dit niet de oplossing voor het probleem. Waar ga je heen? En wat ga je doen na een tijdje? Hoe moet dat met school? Je ouders zullen mega ongerust zijn, maar het geruzie en de onzekerheid stop je niet want je ouders gaan je natuurlijk zoeken. Wat misschien een beter idee is is om bijvoorbeeld bij een vriendinnetje slapen een weekend (een soort slaapfeest) of bij een familie lid zodat je letterlijk even uit de situatie bent.

Hopelijk krijg je snel duidelijkheid en heb je iets aan de tips die je krijgt van ons allen.