Hey Froukje,

Wat ontzetten rot dat je met deze dingen moet dealen thuis. Ik snap dat je met grote gevoelens kampt, door alles wat er thuis gaande is. Ik herken me deels in jou verhaal. Toen mijn ouders nog niet gescheiden waren maakte hij mijn moeder en mij allebei heel erg belachelijk. Hij zei bijvoorbeeld tegen mij dat ik stonk, me aanstelde en te slechte cijfers haalde. Ik had daardoor het gevoel dat ik nooit goed genoeg voor hem was. Het maakte me heel onzeker. Ook kon hij op momenten echt heel boos op me worden. Ik had geen idee hoe ik hier mee om moest gaan en probeerde heel erg mijn best te toen zodat hij wél blij met me was.

Toen mijn ouders gingen scheiden heb ik een tijdje deels bij mijn vader gewoond, en deels bij mijn moeder. De sfeer bij mijn vader werd steeds vervelender en hij snapte niet waar ik nou zo´n last van had. Ik hoor je zeggen dat je het liefst zou willen weglopen van de situatie. Het lijkt me heel naar als je het gevoel hebt nergens fijn thuis te kunnen wonen. Je zegt dat je het liefst zou willen weglopen. Ik had ook momenten dat ik dacht: laat maar, ik ga gewoon weg bij jullie allemaal! Niemand snapt me toch! (Nu, 7 jaar later, zie ik dat ik eigenlijk verbinding en veiligheid zocht, maar niet wist waar die te zoeken)
Ik ging er zo alleen mee lopen, dat ik me steeds rotter ging voelen. Pas later ging ik erover praten. Eerst heb ik een brief geschreven naar mijn vader, over wat mij allemaal dwars zat. Hij snapte het voor mijn gevoel nog steeds niet, maar het was wel een eerste stap. Toen ik het er later met een docent die ik vertrouwde over ging hebben, voelde ik me een stuk minder alleen. Ik kwam erachter dat die docent ook een vervelende thuissituatie had vroeger en kon dus goed met haar praten. Heb jij iemand in je omgeving met wie je het hier over zou kunnen hebben? Als dat nog te spannend is zou je misschien jouw forumbericht naar iemand kunnen sturen die je vertrouwd. Dat opent het gesprek. Ik hoop dat je door middel van praten, je gesteund gaat voelen en kan kijken naar dingen die jou kunnen helpen om je beter te voelen.

Ik wil trouwens even zeggen dat ik het super knap van je vindt dat je naar dit forum bent gekomen om je verhaal te delen. Dat vergt moed! Ik hoop dat je dagen lichter zullen worden en dat dit bericht daar iets in helpt.

Je mag altijd terugkomen op dit forum om ei kwijt te kunnen. Wist je dat je ook 1-op-1 met een buddy kan praten die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt? Meer informatie kun je vinden op deze site: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/ Weet dat je niet alleen bent!

Ik wens je heel veel kracht en steun toe.

Met liefs, Naomi

Hey lieve Froukje,

Wat een dapper bericht deel jij hier op het Forum. Allereest wil ik je een dikke digitale knuffel geven. Want als ik jouw berichtje zo lees, gaat er van alles door je heen en nadenken over weglopen is niet fijn.

Ik heb zelf niet precies een situatie als jou meegemaakt, maar ik weet wel hoe het is om te voelen dat er geen plek voor je is + hoe het voelt als een vader onaardige dingen tegen je zegt.

Eigenlijk weet je best wel goed wat je wilt en dat vind ik al super knap! Je zou meer bij je moeder willen zijn. Heb je het hier al eens met je moeder over gehad? En weet je moeder hoe jij je bij je vader voelt? Het kan misschien helpen om er met haar (of iemand anders) over te praten. :)

Ik vind het heel erg vervelend voor je dat je vader scheldt en andere nare opmerkingen maakt. Dat hoort een vader helemaal niet te doen en ik weet zeker dat je dat ook niet verdient! Mijn vader maakte ook wel eens opmerkingen over hoe ik at en ik voelde aan dat hij vond dat ik moest afvallen. Alleen al dat aanvoelen vond ik heel erg lastig, want ik voelde me niet geaccepteerd om wie ik ben. Achteraf gezien denk ik dat mijn vader het niet zo verkeerd bedoelde, maar de manier waarop hij het deed was gewoon echt niet fijn. Denk je dat je je vader kan laten weten dat je dit lastig vindt? Bijvoorbeeld door hem te vertellen wat zijn uitspraken met jou doen? Ik weet dat dat heel lastig kan zijn, maar als je het wilt, zou het misschien kunnen helpen. :)

En als laatste nog: wat je vader ook zegt, ik hoop dat je onthoudt dat je een uniek en mooie persoon bent! We zien er allemaal anders uit en hebben andere kwaliteiten, maar dat maakt ons juist mooi.

Heel veel liefs en succes thuis meis. Liefs, Lisa