Hoi Evy, Super knap dat je een berichtje plaatst !! En wat vervelend om te horen dat je je zo voelt.

Ik herken heel erg wat je zegt, over dat bij de dieren zijn je nog wel rust brengt. Super goed dat je dat van jezelf weet. Blijf dit dus ook zeker doen.

Maar wel erg lastig dat deze rust daarna ook weer weg valt. Bij mij vroeger voelde het dan ook alsof ik in een andere wereld stapte, met veel meer stress en moeilijkere dingen. Herken je dat? Wanneer bij mij die stress heel hoog was of ik mijn gedachten op iets anders moest zetten, probeerde ik meestal even iets anders te gaan doen. Bijvoorbeeld; tekenen, knutselen, film kijken, met iemand kletsen, schrijven, een rondje wandelen of inderdaad knuffelen met de hond. Eigenlijk meer afleiding zoeken van de gedachten was wat bij mij meestal werkte.

En soms ook niet; wat dan vaak wel hielp is gewoon heel hard huilen, even alles eruit gooien. Dat mag ook gewoon en soms lucht het heel erg op. Het fijnste daarin zou zijn als je ook nog iemand kan opzoeken, die je kan troosten. Is er zo iemand in jouw omgeving?

Ik hoop dat deze tips jou ook kunnen helpen om even uit je hoofd te komen. ❤ Als je nog wat meer kwijt wil over bijvoorbeeld de gedachtens, dan mag je altijd op dit berichtje reageren. Wij willen je allemaal ontzettend graag helpen.

Heel veel liefs, Van Leonie

Dag Evy! Bah wat een vervelende gevoelens en gedachtes :(

Mijn ouders zijn ook gescheiden, toen ik 12 was. Ik had ook veel verdriet en piekerde veel.

Wat mij hielp was in mijn dagboek schrijven en alle nare gedachtes en gevoelens op te schrijven. Dan gingen ze uit mijn hoofd, op het papier.

Ook hielp het mij om te praten met iemand die ik lief vond en vertrouwde, zoals mijn moeder of beste vriendin. Het was fijn om met haar te kletsen en een dikke knuffel te geven.

Fijn dat je bij je paarden en honden terecht kunt :) Zijn dat jouw grote vrienden? Mijn kat Noortje is mijn 2e beste vriendin. Ze bijt soms maar is ook heel lief.

Liefs van Nynke

Hoi lieve Evy! Wat vervelend dat je zulke verdrietige gedachtes en gevoelens hebt. Ik heb hier zelf ook veel last van gehad na de scheiding van mijn ouders. Ik was heel verdrietig en wist niet zo goed wat ik daarmee moest. Wat ik zelf heel fijn vond om te doen op zo'n moment is om mijn verdriet toe te laten. Even lekker te huilen! Vaak zet ik dan een (verdrietig of juist vrolijk) muziekje op en ging ik dansen in mijn kamer of op bed liggen. Ook helpt het mij altijd heel goed om met mensen te praten over wat mij dwarszit, dan kan je het even uit je hoofd zetten, dat kan fijn opluchten! Als je het fijn vindt om er met iemand over te kletsen, kan je je aanmelden voor een Buddy op deze website. Ik hoop dat ik je zo geholpen heb, stel anders gerust nog een vraag!!

Liefs, Maina