Hoi Maaike, wat vervelend dat je een burn-out hebt gekregen door stress om de scheiding van je ouders! Fijn dat je daarvoor nu hulp krijgt van een psycholoog. Ik lees dat er momenteel veel emoties een rol spelen tijdens het contact tussen je ouders. Bij de scheiding van mijn ouders was dat op een gegeven moment ook zo. Dit trok ik mij ook aan en vond ik lastig om te zien bij mijn ouders. Ik wilde ervoor zorgen dat ze zich beter voelden, maar dit kostte mij heel veel energie. Hoe lastig het ook is, weet dat je niet verantwoordelijk bent voor het geluk van je ouders. Jouw emoties mogen er ook zijn. Ik vind het knap dat je zo met je moeder hebt kunnen praten over het therapie gesprek en wat het met jou deed. Heb je dit ook al met je vader gedaan? Zelf hielp het mij om afleiding te zoeken en niet teveel bezig te zijn met hoe mijn ouders zich voelden. Leuke dingen doen met vrienden, sporten of creatief bezig zijn. Ook erover praten met mijn broertje hielp.

Als je nog meer tips wilt of met iemand wilt praten die iets soortgelijks heeft meegemaakt, kan ik je aanraden om je aan te melden voor een buddy. Die kan vanuit eigen ervaring naar je luisteren, meedenken en tips geven hoe met deze situatie om te gaan.

Heel veel liefs, Rebecca

Hey Maaike,

Jeetje wat een verhaal… wat krachtig dat je het wil en durft te delen!

Ik lees dat je een zusje hebt, kan je het hier toevallig ook met haar over hebben??

Ik herken het wel dat je emoties van je ouders overneemt. Zelf nam ik de boosheid van mijn moeder tegen mijn vader voor lange tijd over, tot ik besefte dat het helemaal niet mijn boosheid is. Hoe kan je boos zijn als er er eigenlijk geen reden is om boos te zijn??

Je geeft aan dat je een burn out hebt, wat pittig zeg. Ik heb het zelf niet meegemaakt maar dat moet zwaar voor je zijn. Fijn om te lezen dat je ouders er voor je proberen te zijn in deze periode, zoiets moet je niet alleen doorstaan.

Je praat al met een psycholoog dat is een grote stap. Je zet al hele goeie acties in om de scheiding makkelijker te maken.

Herstellen heeft tijd nodig gun jezelf ook echt deze tijd en pas goed op jezelf.

PS. Mocht je het prettig vinden om ervaringen uit te wisselen of een luisterend oor willen ben je altijd welkom om gebruik te maken van de chat optie <3 (https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/)

Veel liefs Chenna

Hoi Maaike, jeetje dit klinkt als een heftige periode voor jullie allemaal! Delen uit jouw verhaal herken ik zelf. Mijn vader wilde niet scheiden, maar mijn moeder wel. Dit zorgde voor veel vertraging, heftige emoties en vooral heel veel onbegrip. Wat mij enorm heeft geholpen is praten met lieve mensen om mij heen. Mensen die neutraal waren in de situatie, maar er dichtbij genoeg stonden om mij te begrijpen. Ook had ik een plek bij mijn tante waar ik naar toe kon als het me te veel werd. Ik mocht hier elk moment aankloppen en kon er ook blijven slapen. Die fysieke afstand (ook met een lange reis in het buitenland en later mijn verhuizing naar een andere plaats) hebben mij heel erg geholpen om voor mijzelf te zorgen ipv alleen voor anderen. Het voelde soms super egoïstisch, maar ik weet nu dat ik er daardoor juist beter voor mijn ouders en zusjes kon zijn omdat ik me zelf beter voelde. Iets wat ik jou ook gun, zeker nu met een burn-out! Na zes jaar kunnen nu mijn ouders in één ruimte zijn. Zelfs met nieuwe partners en kan het ook nog gezellig zijn. Iets wat nog niet zo lang geleden ondenkbaar was. Tijd en afronding hebben mijn ouders geholpen waardoor ze nu eindelijk weer een beetje de ‘oude’ papa en mama voor ons zijn. Ik hoop dat jij dit ook mag gaan ervaren ❤️