Hallo, Mijn ouders zijn inmiddels 3 jaar gescheiden en nog steeds sta ik soms tussen hen in. Zij hebben geen contact met elkaar en communicatie over mijn broertje en zusje (minderjarig) loopt automatisch dan via mij. Ik kom er vaak als tussenpersoon in te staan en voel mij dan erg een pispaaltje. Zo ook vandaag. Er moest een paspoort worden aangevraagd voor mijn broertje. Hierbij heeft mijn vader volgens de gemeente een officieel indentiteitbewijs van mijn moeder nodig om voor bepaalde dingen toestemming te kunnen geven. Aangezien ze zelf geen contact hebben heb ik mijn moeder gevraagd of dat kan. Mijn moeder daarin tegen zegt dat het ook met een kopie kan. Dit kan dus niet. Ze wordt vervolgens erg boos op mij en zegt dat ik mij overal mee bemoei. Dit doet erg veel pijn..... Dit doe ik misschien ook, maar ik voel de verantwoording voor de paspoorten anders kunnen zij niet met ons mee op vakantie en dat zou ik erg jammer vinden. Wat moet ik er mee? Deze situaties dat ik er tussen in sta, komt vaak voor. Ook neemt ze het erg kwalijk dat ik niet op Moederdag ben geweest. Dit komt door eigen verplichtingen. Ze woont 70 km verder op dus het voor mij niet mogelijk om even op en neer te rijden als ik moet voetballen tot 13.30 terwijl ik savonds weer moet werken. Zelfs toen ik nog aanbood een andere keer te komen, werd het niet geaccepteerd. Dit allemaal terwijl bijvoorbeeld mijn verjaardag ook gewoon werd verzet. Ik vind het allemaal erg gemeen. Help!