Hey Elizabeth! Welkom bij Villa Pinedo :) Wat je in je berichtje omschrijft is voor mij heel erg herkenbaar. Ik was 2 jaar toen mijn ouders gingen scheiden. Ik kan ook nog steeds heel veel moeite er mee hebben. Niet om het feit dat ze gescheiden zijn want dat is maar goed ook (jij kan dat natuurlijk anders voelen, dat is helemaal oké), maar vooral het gezeur wat er daarna komt. Alle stress rondom het verhuizen, wisselen, ruzies, negatief geklets heen en weer, spanningen thuis, en ga zo maar door. Ik ben ook erg onzeker geworden daardoor en ik merk dat ik soms extra toe ben aan rust en structuur in m'n leven. Toen ik 11 jaar was ben ik al gaan praten met een psycholoog en nu ik 26 jaar ben ga ik nog steeds weleens naar haar terug. Omdat het dan gewoon ff niet meer gaat. Ik hoef haar niks meer over mijn verleden te vertellen want ze weet al alles. Alleen hoe ik me op dat moment voel zodat we alles weer samen op een rijtje kunnen brengen. Die psycholoog is echt mega helpend. Het is iemand die helemaal niks met de situatie te maken heeft. Het heeft mij heel erg geholpen om er achter te komen waar mijn onzekerheden en angsten vandaan komen. En hoe ik dat zelf kan minderen. Heb jij wel eens met een psycholoog of coach gepraat? Het voelt best als een grote stap hè, maar het kan echt helpen. En verder: weet dat je niet alleen bent en het niet alleen hoeft te doen! Veel liefs, Amber

Hoi Elisabeth, bedankt voor je vraag❤️. Ik begrijp je gevoel. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 12 jaar was, midden in de feestdagen. Dit voelde als een enorme klap, waarna ik ook angsten en angstaanvallen heb ontwikkeld. Ik voelde mij eenzaam.

Ik kon het makkelijker een plekje geven door naar een hulpverlener/coach te gaan. Bij haar voelde ik mij prettig en het was vertrouwt. Ik heb daar geleerd dat mijn gevoel oké is. Het mag er zijn. Ik heb geleerd om om te gaan met mijn gevoel, de scheiding en hoe ik het kan ombuigen naar iets positiefs.

Je zou altijd naar een coach, psycholoog, praktijkondersteuner of een andere hulpverlener kunnen gaan om over je gevoel te praten. Hoe zou dat voor jou zijn? Zou jij je hier prettig bij voelen? Dit kan spannend zijn, maar door te praten over je gevoel kan het enorm opluchten. Een hulpverlener staat buiten de situatie en hoort geen oordeel te geven. Ook kan mindfulness of sporten helpen bij angsten, het maakt je rustig en bewust.

Ik hoop dat ik je hiermee heb kunnen helpen.

Liefs, Maaike

Hey Elisabeth Chenna hier, wat mooi en kwetsbaar dat je je verhaal durft te delen! Angst en onzekerheid zijn geen makkelijke onderwerpen…

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2 was, van de scheiding zelf heb ik weinig meegekregen maar ook ik herken nu de eenzaamheid en angst in mijn leven.

Pfoee hoe het te kaderen, ben zelf vooral bezig met nieuwsgierig zijn. Waarom ik me op bepaalde eenzaam of angstig voel, op wat voor momenten dat is en hoe ik dat kan veranderen.

Hiervan heb ik hulp van mijn NLP studie, een POH en fijne mensen om me heen.

Het blijft een proces van vallen en opstaan, proberen, leren en ontdekken. Ook 20jr na de scheiding.

Wat doe je nu zelf al met het kaderen?

Mocht je willen kletsen via de buddychat maak ik graag ruimte om dat te doen

Liefs Chen