Lieve anoniem,

Wat super goed en dapper dat je dit met ons deelt.

Mijn ouders hebben ook beide een nieuwe partner, dus ik weet dat dit soms lastig kan zijn: je bent dus niet de enige die dit heeft! Er komt toch een heel nieuw/onbekend persoon zomaar heel dichtbij. Ik vind het dan ook niet gek dat je niet goed kan omgaan wanneer de vriendin van je vader er ook is, dat is ook heel lastig.

Ik vind het heel vervelend om te horen dat je je ongelukkig voelt bij je vader. Maar wat is het ontzettend dapper van je, dat je dit met je moeder hebt gedeeld. Dat is heel goed en knap!

Ik heb het ook lang lastig gevonden om aan mijn vader te vertellen dat ik het niet fijn vond daar, en dat ik zijn vriendin nog niet wilde zien. Toen ik dit uiteindelijk heb gedaan, vertelde hij dat hij dat heel goed begreep en er rekening mee zou houden. Ik vond dit heel eng maar het heeft uiteindelijk heel goed geholpen. Toen ik dit vertelde heb ik het van te voren opgeschreven, zodat ik het kon voorlezen. Wellicht kan jij dit ook proberen?

Zou jij misschien aan je moeder kunnen vragen of ze je wil helpen om te vertellen aan je vader hoe jij je voelt? Misschien kan ze dan helpen met het schrijven van de brief!

En denk je dat het misschien fijner bij je vader is, als zijn vriendin er niet is? Dit zou je dan eventueel aan je vader kunnen aangeven, dat je hier iets meer ruimte nog in nodig hebt. Dat het je iets te snel gaat.

Ik weet zeker dat jij dit kan! Ik hoop dat dit jou een beetje verder helpt. Als je behoefte hebt om met een buddy te praten hierover kan je ook via Villa Pinedo een buddy aanvragen. Daar kan je mee chatten waar je mee zit of vragen hebt, maar ook om lekker te kletsen.

Laat je even weten hoe het met je gaat?

Liefs Renée

Lieve anoniem, wat goed dat je je verhaal durft te delen op het forum. Ik herken je heel erg in dit verhaal omdat ik eerder ook met dit gevoel rond liep. Zelf wilde ik ook liever bij mijn moeder wonen omdat ik het idee had dat mijn vader alleen nog maar oog had voor zijn nieuwe vriendin.
Door het niet te vertellen tegen mijn vader had hij geen idee dat ik rond liep met dit gevoel waardoor hij er niet aan kon werken. Ik had het mijn moeder ook eerst verteld en samen met mijn moeder opgeschreven wat ik wilde zeggen tegen mijn vader. Ik heb mijn vader eerst een berichtje gedaan dat ik met iets zat en of we dat konden bespreken. Misschien is dit iets wat jou ook kan helpen zodat de drempel minder groot is? Na het gesprek met mijn vader luchte het erg op. Daarna is hij er rekening mee gaan houden zodat ik met een fijn gevoel daar heen ging en hebben we dingen afgesproken, bijvoorbeeld dat we ook tijd doorbrengen zonder mijn stiefmoeder. Ik hoop dat het jou ook kan helpen door het eerst op te schrijven, zo denk je namelijk goed na over wat je wilt zeggen en met het briefje kan je ook niks vergeten.

Mocht je het fijn vinden om wat vaker tegen iemand te praten of je vragen te stellen. Kan je ook kijken naar een Buddy op Villa Pinedo, tegen die persoon kan je je vragen stellen maar kan je ook gezellig een praatje maken.

Wil je laten weten hoe het is gegaan?

Liefs, Elke

Ik heb precies het zelfde probleem! Het enigste is dat ik niet weg wil bij mijn vader. Ik snap heel, heel, heel goed dat je het niet durft te zeggen. Maar als je toch niks zegt dan blijf je toch naar je vader toe gaan. Ik zou het zelf gewoon proberen. En als je vader boos wordt? Nou ja dan is hij maar boos. Jij kunt er helemaal NIKS aan doen. Het gaat er allemaal om dat JIJ het fijn hebt en JIJ daar naar toe wilt.

Veel liefs en geluk van Maya :)

Hoi! Ik zat in dezelfde situatie als jij. Ik zou het er goed met je moeder over hebben. Vanaf dat je 12 bent mag je wettelijk zelf bepalen of je bij 1 ouder blijft en of jij dus nog naar de ander wilt gaan. Praat er goed met je moeder over en bedenk samen een plan van aanpak.