Hi lieve Shanice,

Wat goed dat je dit durft te vragen aan ons en je verhaal durft te delen! Onwijs lastig moet dit voor je zijn! Ik wil allereerst zeggen, en dit doe ik expres met caps-lock, NIETS HIERVAN IS JOUW SCHULD! jij kan er ABSOLUUT niks aan doen dat jouw ouders zijn gescheiden. Papa en mama zijn ooit verliefd op elkaar geweest en hebben jou kregen uit hun liefde. Jij hebt nergens schuld aan, absoluut niet! Ik hoop echt dat je wat ik hier schijf goed onthoudt.

Mijn moeder is na de scheiding heel snel een nieuwe relatie aan gegaan. Ze had binnen 1 maand een nieuwe vriend die bij ons woonde. Die nieuwe vriend heeft jaren bij ons gewoond en hij schold mijn zusje wel eens uit. Hij zag ons als een obstakel tussen hem en mijn moeder. En mijn moeder deed hier helemaal niks aan voor jaren. Maar het was niet onze schuld dat papa en mama gescheiden zijn, dat mama een nieuwe liefde vond en dat hij ons er niet bij wilde. Ik neem mijn moeder kwalijk dat zij niets heeft gezegd tegen hem, dat is niet onze schuld. Wij zijn mama's kinderen, geen volwassenen. Mijn mama vertelde ook altijd vanalles aan mij, ook dingen die ik niet wilde horen. Nu loop ik nog bij de psycholoog om dingen waar ik mee zit. En dit is niet erg, want ik leer nu dat het allemaal niet mijn schuld is. Als ik er nu over nadenk, bedenk ik "ik was een kind, ik was 11,12,13,14,15,16,17 jaar oud". Dat helpt mij altijd om te bedenken.

Lieve Shanice, hoop echt dat je weet dat dit absoluut niet jouw schuld is. Ook al ben je misschien af en toe een keertje "lastig" als je moeder dat zegt. Jij bent een kind! Jij bent HAAR kind, jij mag een puber zijn, jij mag fouten maken en jij mag jezelf zijn.

Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor voor een lange tijd, dan kan je misschien erover nadenken om je aan te melden voor het buddy programma, zou je dat wat vinden? Ik hoop anders dat wat ik hier je verteld heb, je een beetje helpt. Je bent echt niet alleen, en je hoeft het ook niet alleen te doen. Er zijn duizenden kinderen die dingen meemaken of hebben meegemaakt die jij ook meemaakt. En gevoelens die je hebt zijn niet raar, je mag je gevoelens hebben. En een scheiding is voor jou het vervelendst, echt waar! Gun jezelf de aandacht en het verdriet, die mama jou niet geeft. Dat leer ik nu bij de psycholoog, ik had gewild dat iemand dat ooit tegen mij had gezegd. Ik.hoop dat je dat doet.

Lieve Shanice, ik ben hier voor je als je me nodig hebt en ben blij dat je iets hebt durven schrijven.

Veel liefs, Keke

Ik heb ook zo iets mij gemaakt maar dan met mij vader

Hee lieve Shanice, ik sluit me helemaal aan bij wat Keke je heeft verteld! Je moet zeker niet denken dat het jouw schuld is! Ik herken wel wat je zegt. Mijn moeder was na de scheiding ook vaak boos op mij en reageerde veel op mij af. Toen ik ouder werd heb ik hier veel met mijn moeder over gepraat, ik kwam er toen achter dat zij het eigenlijk ook heel moeilijk had en niet wist hoe zij met haar emoties en gevoelens om moest gaan. Hiermee wilde ze het niet goed praten, maar we begrepen elkaar gelukkig wel beter. Voor mij heeft erover praten heel erg geholpen, niet alleen om gewoon mijn hart te kunnen luchten maar om dingen ook beter te begrijpen. Je vertelt door hoe en wat jouw moeder doet, dat jou bang maakt. Dat lijkt me geen fijn gevoel! Weet dat je niet alleen bent en er altijd een plek is waar je terecht kunt <3