Lieve Jacklynn,

Ik kan me enorm goed voorstellen dat je het eng vind om je verhaal te delen, maar wat ontzettend goed dat je dat hebt gedaan! Dat is al een stap verder :) Je situatie klinkt inderdaad erg vervelend en kan me heel goed voorstellen dat het niet meer leuk is en dat je je gehoord wil voelen. Je bent naar de juiste plek gekomen omdat te vinden en je hoeft je absoluut geen zorgen te maken om iets fout te doen. Wanneer je uit gevoel spreekt is er niet iets zoals 'goed' of 'fout', je gevoel is jouw gevoel en dat mag er zijn. Ik vind ook zeker niet dat je je aanstelt en hoop dat je iemand in jouw omgeven in vertrouwen kunt nemen om dit probleem te bespreken. Is er een oom of tante of een docent aan wie je dit durft te vertellen? Wat betreft de nieuwe vriend van je moeder... ik herken het heel goed. Toen mijn ouders gingen scheiden kreeg mijn vader ook na een paar jaar een nieuwe vriendin en haar kindjes waren nog erg jong (4 en 7 terwijl ik 14 was) en in de weekenden dat ze er waren moesten ze bij mij op de kamer slapen. Dat was niet fijn en ik voelde me niet op mijn gemak. Ik heb dit toen tegen mijn vader gezegd en uitgelegd dat hoe het mij liet voelen. Zou jij hetzelfde met jou mama kunnen doen? Haar uitleggen dat je misschien wel heel blij voor haar bent, maar dat jouw mama haar vriend al wat langer kent dan jij dus dat jouw periode om aan hem te wennen nu pas in gaat. Misschien begrijpt ze dan wat beter waarom je meer tijd nodig hebt om aan hem te wennen. Verder raad ik je zeker aan om viadeze link je aan te melden voor een buddy. Iedereen is het waard om een buddy aan te vragen en we helpen je graag!

Liefs, Maartje

Lieve Jacklynn,

Super knap dat je toch je vraag hier op het Forum hebt gesteld, ondanks dat je het eigenlijk heel eng vond! Je mag alles zeggen en vragen wat je wil hier, dus je doet het altijd goed! Je hoeft ook zeker geen sorry te zeggen, ik wil je juist bedanken voor je openheid!

Wat heftig dat je dat allemaal hebt meegemaakt! Ik moest er in het begin ook aan wennen toen mijn ouders nieuwe relaties kregen, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het allemaal snel vindt gaan, zeker als je moeder ook nog bijna direct wil dat je je stiefvader papa gaat noemen.

Ik kan me voorstellen dat je het eng vindt om hulp te zoeken, maar alleen al gebaseerd op de dingen die je hier nu verteld hebt zou ik het meer dan terecht vinden als je wel hulp zou zoeken, dat is zeker geen aanstellen! Ik vind het ook juist knap als je durft aan te geven dat je iets niet fijn vindt, en als jij iets op een bepaalde manier ervaart dan kan niemand zeggen dat dat niet klopt, want het is jouw eigen ervaring, alleen jij weet hoe iets voor jou voelt. Dus dan stel je je niet aan!

En je bent het sowieso waard om een buddy te nemen! Iedereen die behoefte heeft aan een buddy mag zich aanmelden bij Villa Pinedo en een buddy zal er sowieso voor jou zijn, dus je kan het ook niet verkeerd doen, want je mag alles zeggen en vragen aan je buddy! Niks is raar of fout! Ik vind het heel dapper dat je nu een eerste stap hebt gezet door dit bericht op het forum te plaatsen en ik zou met liefde je buddy worden (en met mij nog vele anderen, dat weet ik zeker), dus ik hoop dat je het toch aandurft om een buddy aan te vragen! Eventueel zou een buddy ook met je mee kunnen kijken om verdere hulp te zoeken, maar alleen als jij dat wilt natuurlijk. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en liefde toe, en nogmaals bedankt voor je openheid!

Veel liefs, Nicolien

Hey Jacklynn,

Allereerst, wat ben jij een topper! Het feit alleen al dat je tóch de stap durft te zetten om hier je bericht te plaatsen, laat mij zien dat jij dapperder bent dan je je nu misschien voelt. Het kan lastig zijn om je gevoel te delen of in woorden om te zetten, maar het belangrijkste daarbij is dat er geen "goed" of "fout " is. Jouw gevoel is jouw gevoel en die mag er altijd zijn! Dus ontzettend bedankt daarvoor! Je hebt een boel nare dingen mee gemaakt en dat is vervelend om te horen. Ik herken het gevoel dat je niet weet wat goed is om te doen en dat je je bang voelt. Ikzelf heb ook onveilige situaties thuis meegemaakt tijdens en na de scheiding van mijn ouders. Het voelde alsof ik de wereld op mijn schouders moest dragen en dat ik vooral naar mijn vader én moeder moest luisteren. Zij praatten óók niet met elkaar en ik was degene die de berichten door moest geven, net zoals dat nu bij jou zo is. De één zei het één, de ander zei het ander en het voelt alsof je vast zit tussen twee werelden. Maar, weet dat het niet jouw taak is om ruzies of ander grote-mensen gedoe op te lossen! Jouw gevoel en jouw tempo zijn het belangrijkst! Ik kan me goed voorstellen dat het je allemaal teveel wordt als jij alles in je eentje moet dragen en verwerken. Zou je misschien iemand in je omgeving kennen waarmee je je verhaal kunt delen? Iemand die jij vertrouwt en waarbij je je hart kunt luchten? Zo had ik een leraar op school die mij enorm heeft geholpen doordat ik mijn verhaal kon doen. Zo kreeg ik dingen weer wat meer op een rijtje, misschien dat dat voor jou ook werkt! Het is echt super van je dat je je verhaal hier hebt geplaatst en jij en jouw gevoel zijn ontzettend waardevol. Buddy's zijn er juist voor iedereen, dus ook voor jou. Als je het wilt, kun je je via deze link aanmelden: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/ We helpen je graag! Liefs, Gabriël P.s. Als je wilt, zou je mij/ons op de hoogte willen houden hoe het met je gaat?