hoi jorid mijn ouders hebben ook in een vechtscheiding gezeten en dat is natuurlijk heel lastig maar als zo iets gebeurt moet je natuurlijk wel je gevoelens kwijt kunnen en als het helpt praat er over met iemand of schrijf het op het komt allemaal goed

Hey Jorid!

Allereerst, wat fijn dat je bij je begeleider terecht kon en dat je ons platform hebt gevonden. Ik kan me goed voorstellen dat je in de war bent omdat je vader opeens op school verscheen. Je gaf aan dat je vader het later nog heeft laten weten; heb je kunnen aangeven hoe je de situatie hebt ervaren?

Ik herken je gevoel in zo'n situatie. Ik had dit op mijn 10de ook, toen mijn vader ongevraagd op het schoolplein stond. Er kwam toen ook veel angst en verwarring bij kijken. Ik denk dat het daardoor altijd handig is om dit goed bespreekbaar te maken en aan te geven dat je dit niet fijn vindt. Als dit niet bij je vader of moeder kan, is er dan iemand anders in je omgeving met wie je hierover kunt praten? Het is altijd belangrijk dat jij je veilig en prettig voelt in welke omgeving dan ook. Dapper dat je het al bespreekbaar hebt gemaakt bij je begeleider; misschien kan hij/zij jou verder helpen als dit weer eens gebeurt.

Daarnaast, heb je er al eens over nagedacht om een Buddy aan te vragen via Villa Pinedo? Zo heb je altijd iemand aan wie je even een berichtje kunt sturen om je verhaal kwijt te kunnen.

Voor nu, je mag trots zijn dat je al deze stappen zet en voor jezelf opkomt.

Liefs van mij! Asmara

Hi Jorid! Fijn dat je Villa Pinedo hebt gevonden en hier je vraag hebt durven stellen. Wat moet dat een lastige situatie geweest zijn zeg. Zomaar ineens je vader zien bij school, terwijl je geen contact hebt met hem en dit ook niet verwacht. Ik snap dat je je hierdoor overvallen voelt en bang bent. Het is natuurlijk erg vreemd om hem opeens weer te zien, waardoor je niet zo goed weet wat je daarvan moet vinden of denken. Ik zelf heb dit ook meegemaakt en kan mij herinneren dat ik precies hetzelfde voelde. Ben je bang dat hij je vaker gaat opzoeken op het schoolplein en je misschien dan gaat aanspreken? Dan kan het misschien helpen om dit met bijvoorbeeld een leraar op school te bespreken. Is er iemand waar jij je vertrouwd bij voelt? Misschien wil diegene wel even met je meelopen naar je fiets, op de momenten dat je hem al ziet staan. Misschien was dit iets eenmaligs en gebeurt het niet nog een keer, maar alvast een plannetje hebben vooraf kan helpen. Dan voel je denk ik wat minder alleen en angstig. Ook op de momenten dat hij je misschien wel een keer aanspreekt en je dan niet weet wat je moet zeggen of doen. Mocht je dit spannend vinden om alleen te doen, kan je misschien met je begeleider bespreken wat zij daarin voor jou kant betekenen. Misschien kan zij jou tips geven of samen met jou het gesprek aangaan op school. Ik weet natuurlijk niet precies hoe jou situatie in elkaar zit, maar zou je het ook bijvoorbeeld bij je vader zelf of bij je moeder aankunnen wat je van deze situatie vindt? Gelukkig heb je je begeleider in vertrouwen genomen en je vraag gesteld op dit forum, dat doe je hartstikke goed!Blijf vooral praten met mensen. Je hoeft met dit soort dingen niet alleen te zitten ;) Daarnaast kan het fijn zijn voor jou om eens verder te kijken op deze site. Misschien vind je nog meer herkenning in bijvoorbeeld de verhalen die je kan lezen of kan je kletsen met een Buddy.

Ik hoop dat ik je wat verder heb geholpen. Succes!

Veel liefs, Didi