Hey Loralei! Wat super stom dat je ouders pas zijn gescheiden. Mijn ouders zijn ook gescheiden! Je zegt dat je denkt dat het allemaal niet goed komt, hoe komt het dat je dat denkt? Waar ben je bang voor?

Toen mijn ouders gingen scheiden was ik 12. Mijn hele wereld stortte in en ik voelde mij ook heel slecht en verdrietig.

Wat mij hielp was juist praten en zeggen waar ik bang voor was, tegen mijn vader, mijn moeder en andere mensen die ik lief vond. Ik gaf dan graag iemand een dikke knuffel en huilde dan even. Ik schreef ook in mijn dagboek om mijn stomme gedachtes op te schrijven, als uitlaatklep.

Misschien helpt dat jou ook!

Veel liefs Loralei!

Hoi Loralei,

Wat goed dat je deze vraag op het forum stelt!

Ik kan mij voorstellen, dat het moeilijk is om jouw vader op dit moment te geloven. Het is niet fijn dat jij je op dit moment slecht voelt. Misschien is het voor jezelf en jouw vader wel fijn om even samen te praten. Je zou natuurlijk ook een brief kunnen schrijven, als je het moeilijk vindt om het te zeggen. Als ik niet zo goed weet hoe ik iets moet zeggen of ik durf het niet te zeggen, dan schrijf ik het liever op. Ik kan dan ook altijd even teruglezen of ik alles heb opgeschreven wat ik graag zou willen overbrengen aan iemand anders.

Hey Loralei (wat een mooie naam!),

Dat is een hele goede vraag, goed dat je die op het Forum hebt geschreven. :)

Als ik je vraag zo lees, vind je het belangrijk dat papa misschien niet teleurgesteld wordt. Kan dat kloppen? Als je gescheiden ouders hebt kan het soms zo zijn dat jij iets weet, wat de andere ouder niet weet. Dat kan best lastig zijn, want daardoor voelt het misschien alsof het jouw taak is om hier iets mee te doen. Maar eigenlijk is dat niet zo. Papa is verantwoordelijk voor papa's geluk en mama is verantwoordelijk voor mama's geluk. Jij hoeft je dus niet verplicht te voelen hier iets mee te doen. :)

Mijn ouders gingen scheiden toen ik 10 was. Ik weet nog goed dat mijn moeder soms dingen over mijn vader ging zeggen, die ik eigenlijk niet wilde weten. Want daardoor voelde het alsof ik iets moest verbergen voor mijn vader. Ik wist nooit zo goed wat ik met die informatie moest doen. Als ik er aan terugdenk, stopte ik het waarschijnlijk weg. Maar als ik het opnieuw had mogen doen, was ik met iemand gaan praten. Dat kan namelijk best opluchten. Is er iemand die jij misschien in vertrouwen kunt nemen? Bijvoorbeeld een juf/meester ?

Uiteindelijk gaat het er ook om wat jij het liefste zou doen in deze situatie. Wat is dat? ❤️

Het is een lang verhaaltje geworden en ik weet niet zeker of ik je hiermee help, maar misschien heb je er toch iets aan. Als je het fijn vindt om er langer met iemand over te kletsen, kun je ook een Buddy aanvragen bij Villa Pinedo. :) Je kunt ook op mijn antwoord reageren hieronder.

Succes met deze vervelende situatie Loralei. Ik hoop dat het snel beter wordt.

Knuffel van mij, Romy