Hey Quinten,

Ik snap heel goed dat het lastig kan zijn om je gedachten erover los te laten wanneer je ouders gescheiden zijn. Je bent hier niet alleen in. Wat mij geholpen heeft, als ik ergens mee zit in mijn hoofd, door er met iemand die ik vertrouw over te praten. Een goede vriend bijvoorbeeld die je begrijpt. Ook kan je op deze website van Villa Pinedo een buddy aanvragen, bij wie je je hart kan luchten, die dezelfde ervaringen en gevoelens deelt met jou. https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/ Ik hoop dat je er iets aan hebt. Je kunt het en vergeet niet, het is oke om soms na te denken hierover, zolang je er maar iets mee doet, zoals praten met iemand.

Hey Quinten! Allereerst, wat goed dat je Villa Pinedo hebt gevonden! Ik herken mezelf erg in jouw vraag. Toen mijn ouders gingen scheiden, en in de periode daarna (nu nogsteeds) draaide mijn hoofd ook overuren. Mijn gedachten gingen alle kanten op! Ik vond het lastig om minder na te denken, ondanks dat ik mega graag van al die drukte in mijn hoofd af wilde. Wat mij erg helpt als ik veel aan het nadenken ben, is schrijven. Zo heb ik bijvoorbeeld een dagboekje, waar ik op momenten dat er veel gedachten zijn in mijn hoofd, in kan schrijven. Zo kan ik mijn gedachten opschrijven, en als ze op papier staan kan ik ze loslaten. De gedachte die mij daarbij helpt is: “nu staan ze op papier, dus als ik hier over wil nadenken kan ik dit boekje erbij pakken. Ik hoef er nu niks mee.” Ik hoop dat dit eventueel ook voor jou zou kunnen werken. Het komt goed❤️

Liefs, Maite

Hey Quinten!

Wat goed dat je het forum hebt gevonden! Ik denk dat heel veel van ons zich in jouw vraag kunnen vinden. Toen mijn ouders gingen scheiden dacht ik ook heel veel na. Ik had heel veel vragen die ik eigenlijk wilde stellen, maar waar ook niet altijd meteen een antwoord op was; gaan we verhuizen? bij wie ga ik wonen? waarom zijn papa en mama niet meer verliefd? Als je vragen hebt aan je ouders, stel ze, daar zijn ze alleen maar blij mee! Soms had ik geen vragen maar was ik er gewoon verdrietig om. Wat mij dan hielp was het opschrijven van wat ik dacht. Dan is het eventjes uit je hoofd en krijgt het een plekje. Zo lukt het elke keer om er iets minder aan te denken, denk je dat dat iets voor jou kan zijn? Laat je het weten als je met een Buddy wil kletsen? Je bent niet alleen!

liefs, Astrid