Hi Stacy,

Wat goed dat je je vraag hier stelt op het forum!

Wat vervelend om te horen dat het nu even niet zo lekker loopt tussen je vader en jou. Ik kan mij goed voorstellen dat dat moeilijk is voor je! Allereerst wil ik wel even zeggen dat dit niet aan jou ligt, de hele situatie van scheiding en de eventuele gebeurtenissen is ook niet niks. Het is logisch dat dit erg moeilijk voor je is en dit veel emoties bij je oproept. Maak je zelf dus geen verwijten dat dit aan jou ligt.

Ik herken wel de moeilijke relatie die je hebt met je vader. Ik heb dit zelf ook, zeker in de periode van de scheiding en daarna. Mijn vader had ook voor een aantal gebeurtenissen gezorgd waardoor ik erg boos was op hem, bang voor hem was maar ook vooral erg verdrietig was. Ik wilde er op dat moment met niemand over praten en stopte dit allemaal weg. Dat is alleen niet de oplossing, op de korte termijn misschien voor even maar uiteindelijk zorgt dit alleen maar voor veel meer problemen.

Ik zou je als tip wil geven, probeer eens te praten met iemand wie je vertrouwt over waarom je zo boos wordt/bent op je vader. Misschien dat dit dan voor jezelf ook duidelijker wordt en je er iets mee kunt als je dat wilt.

Wat ook kan helpen, is het voor jezelf eens opschrijven. Wat vind je moeilijk? Wat vind je stom en waarom ben je boos op je vader? (De boosheid heeft vast een reden & oorzaak) Als dit duidelijker voor je, snap je jezelf misschien ook wat beter en kun je kijken wat je er mee wilt doen.

Ik vind wel heel knap van je dat je de dingen die er gebeurd zijn, je toch weer contact hebt met je vader.

Tot slot wilde ik je nog zeggen dat als je wilt kun je bij villa pinedo ook een buddy krijgen. Dit is iemand met je hier ook over kunt praten, gewoon een soort broer/zus/vriendin tegen wie je altijd mag aanpraten en wie ook ervaring heeft met gescheiden ouders.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaringen en tips. En weet dat je altijd welkom bent hier op het forum.

Veel liefs, Isa

Hoi Stacy, allereerst; een hele dikke virtuele knuffel voor jou! Ik kan me voorstellen dat je hiermee zit. Ik vind het super dapper van jou, ondanks de dingen die zijn gebeurd, dat je het contact met je vader probeert op te pakken. En ik denk dat het helemaal niet gek is dat je allerlei verschillende gevoelens en emoties ervaart. Als er dingen tussen jullie zijn gebeurd en er is een tijdje geen contact geweest, dan is alles natuurlijk niet 1x weer koek en ei. Dat is een proces met ups en downs. Dat ligt zeker niet aan jou.

Ik heb zelf wel altijd contact gehad met mijn vader, wat overigens vaak genoeg ook ontzettend stroef is verlopen, dus met het opnieuw opbouwen van contact heb ik geen ervaring mee, maar wel met het ervaren van al die verschillende emoties die erbij komen kijken. Ik heb me ook ontzettend vaak boos, verdrietig en gefrustreerd gevoeld richting allebei mijn ouders. Hier met iemand over praten helpt natuurlijk, maar uit ervaring weet ik dat ik dat op jouw leeftijd ook nog heel moeilijk vond. Ik kon mijn frustraties vooral uiten in hockey. Lekker tegen een bal rammen en mijn frustraties richting de hele wereld eruit rennen. Heb jij iets van een uitlaapklep, iets waar je alles eruit kunt gooien?

Wat ik verder heb ervaren en dat klinkt voor jou, nu, op dit moment misschien nog heel onrealistisch, maar dat is: alles heeft tijd nodig en het komt wel goed. Hoe het contact met je vader ook zal verlopen, wat er ook allemaal nog gaat gebeuren, er komt een tijd dat je de dingen meer zult kunnen gaan accepteren. Maar voor nu: laat die gevoelens er lekker zijn, ze mogen er zijn <3 Dikke knuffel!

Hi lieve Stacy,

Wat een moeilijke, maar ook herkenbare situatie zit jij in, zeg! En wat heb je het goed beschreven, je gevoel herkennen is al stap 1 van eraan werken . Dit wordt een lang antwoord, omdat ik het zo herkenbaar vind, en het voor mij zoveel heeft veranderd in hoe ik met mijn eigen grenzen omga.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was, maar toen mijn vader nog een keer ging scheiden toen ik 19 was, kwam er van alles op tafel, ook van de eerste scheiding. Wat was ik tóén boos!

Ik heb het contact met mijn vader nooit verbroken, maar het contact is wel veranderd sinds dat alles. Eerst gingen we nog wel eens een dagje wat leuks doen, of samen uit eten. Dat is er nu allemaal niet meer bij. Het is vooral dat we elkaar zien op verjaardagen en feestdagen, en onze gesprekken zijn dan heel oppervlakkig, over zijn werk, of over mijn studie bijvoorbeeld. Dat is gebeurd nadat ik mijn vader heb verteld hoeveel pijn hij mij had gedaan. Dat lijkt hij niet te kunnen verwerken of accepteren, dus dat gesprek is hij uit de weg gegaan, en kan hij nog steeds niet aangaan.

Daarom vind ik het extra stoer dat je het contact met je vader weer hebt opgepakt na enige tijd!

Omdat ik het gesprek met mijn vader niet aan kan gaan, heb ik via de huisarts contact gekregen met een therapeut. Zij leert mij hoe ik zelf met mijn verdriet en boosheid om kan gaan. Ze laat me dan terug denken aan het moment dat ik de boosheid of het verdriet het heftigste voelde, en dan na alles wat ik heb gezegd, moet ik zeggen "maar ik ben goed genoeg voor mezelf". Dat is kan soms heel heftig en vermoeiend zijn, maar het heeft me wel geleerd dat de fouten die mijn vader heeft gemaakt, niets met mij te maken hebben, en dat ik dat dus achter me kan laten, omdat hij daar zelf mee om moet gaan.

Ik snap dat dat voor jou iets anders is, omdat jij je vader vaker ziet dan ik de mijne zie. Misschien kan je proberen om ook bij jezelf te proberen of je je gevoel en je boosheid zelf een plekje kan geven, denk je dat dat lukt? Bijvoorbeeld voor de spiegel, of door het op te schrijven in een dagboek. Misschien vind je het wel fijn om dit te proberen met een buddy bij Villa Pinedo. Hier is een linkje naar hoe je die kan aanvragen: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/

Je mag natuurlijk ook onder onze reacties nog vragen stellen als je die hebt!

Ik hoop heel erg dat het je lukt om je emoties een plekje te geven, en kan kijken welke band je met je vader kan opbouwen. Het kost wel een beetje tijd, maar ik vind het al hartstikke stoer dat je hieraan wil werken.

Heel veel liefs en sterkte!

Anne

Het meid Ik begrijp hoe je je voelt ik heb ook al lang geen contact meer met mijn vader. Bij de gedachte van hem of als ik hem per ongeluk tegen kom is het precies alsof ik een ontploffende bom word. Het ligt echt niet aan jou.