Over de systemische wetmatigheden

Deze maand besteedt Villa Pinedo aandacht aan het thema ‘rechten’. Wanneer we kijken naar de rechten van kinderen in onze maatschappij is het naar mijn mening erg belangrijk om te kijken hoe we, wanneer er een uitspraak wordt gedaan, ook ‘de wissels onder water’ goed kunnen krijgen voor de toekomst. Want als wie niet in de onderstroom kijken wat er speelt, blijven bepaalde patronen zich herhalen. Door ook systemisch wijze keuzes te maken, creëer je randvoorwaarden voor een goed, waardig en vervuld leven. 

Als de wissels onder water goed staan, ondervind je weinig weerstand van de (on)zichtbare onderstroom. Alle seinen staan op groen. Je leeft in plaats van dat je wordt geleefd of op de overlevingsstand staat. En al zouden zich tegenslagen voordoen, wat onvermijdelijk is in het leven, dan weet je daar behendig en veerkrachtig mee om te gaan.

In deze column deel ik graag een aantal systemische wetmatigheden met je. Deze wetmatigheden kun je voor je laten werken, door er niet tegen te vechten. De stroming van de rivier is uiteindelijk altijd sterker dan de kracht van de zwemmer.

JOUW POSITIE ALS KIND

1. Je kunt geen redder van je ouder(s) zijn. En ook geen rechter. Gebeurt dit wel, dan sta je niet op de juiste plek in jouw familiesysteem waardoor je tekorten oploopt.

   
   

2. Jij blijft de kleine, je ouders blijven de grote. Je hoeft en kunt niet voor je ouders zorgen.

   
   

3. De scheiding van je ouders hoort bij jouw lot. Je lot omvat alle omstandigheden die jou vormen tot wie de persoon die jij vandaag de dag bent.

   
   

4. Je bestaat voor 50% uit papa en voor 50% uit mama. Hoe meer je hen afwijst, hoe lastiger het is om langdurig tevreden te worden over jezelf.

   
   

VOOR JE OUDERS

1. Systemisch gezien is het belangrijk dat ouders de relatie met elkaar boven de relatie met hun kinderen zetten, hoe gek dat ook klinkt. Kinderen kunnen ontspannen als ze voelen dat hun vader en moeder elkaar respecteren en oké zijn met elkaar.

   
   

2. Ouders ontlasten hun kinderen als zij accepteren dat hun kind evenveel van hem of haar mag houden als van de andere ouder. Als de ene ouder onvoldoende wordt gerespecteerd door de andere ouder (of zelfs wordt afgewezen), kan je als kind niets anders doen dan onbewust loyaal worden aan de ouder die wordt afgewezen. Je voelt je als kind tegelijkertijd afgewezen in jouw eigenheid.

   
   

3. Stiefouders kunnen een prachtige rol vervullen in het leven van de kinderen. Maar zij worden nooit de ouders.

   
   

WANNEER HET CONTACT VERBROKEN IS

1. Je bent en blijft altijd het kind van je biologische ouders, of er nu contact is of niet.

2. In het dagelijks leven kan je contact verbreken. Systemisch gezien kun je de verbinding echter nooit verbreken, omdat jij en je ouders deel uitmaken van hetzelfde familiesysteem. Door het verbreken van contact vanuit afwijzing of oordeel, ga je uit verbinding en wordt de systemische trekkracht alleen maar groter. De verbinding is dan omgezet in een binding. Je gaat bijvoorbeeld meer en meer op je ouder lijken, ook al wil je dat niet. Kun je je ouder innerlijk een plek in je hart geven? Zo ja, dan ontstaat er rust. Hier hoeft niet per se contact voor te zijn. Het gaat om jouw innerlijke houding

3. Uit contact gaan doordat je oordeelt over een ouder, staat gelijk aan het jezelf slecht laten gaan. De kunst is om eerst ‘ja’ te zeggen tegen de mens die jouw ouder is, inclusief al het mooie en minder mooie, om vervolgens ‘nee’ te kunnen zeggen tegen het gedrag dat jou mogelijk geen fijn/onveilig gevoel geeft. Je mag namelijk altijd jezelf begrenzen.

Wat roepen deze zinnen bij je op? En welke wetmatigheid mag in jouw leven nog meer aandacht krijgen? 💭